¡Hijos de puta!
Traigo un mensaje para vosotros!
Esta mierda va dedicada a todos los cabrones que estafan,
que juegan con los sueños de la población,
que hacen castillos en el aire
con las ilusiones de la gente.
¡Hijos de puta!
¡En honor de la gente honrada de la calle!
¡Estamos con vosotros!
¡VA!
¡España!, menudo país
lleno de cabrones,
que piensan en llenarse los bolsillos
con ilusiones;
con emociones sinceras.
Si me veis cambiaros de acera,
porque sois repugnantes,
y antes que pudrirme por dentro
os reviento los dientes.
¡No lo siento!
Tengo odio e intento
no sucumbir de momento
al impulso, ¡brusco!
de buscaros espada en mano
¡uno a uno!
Asumo,
que alguien no tiene la conciencia tranquila,
que sabe que es un cabrón
y aun así viste sonrisas.
¡Aprisa!
Me urge quitar máscaras
me urge calaros hasta el fondo
y alejaros de las masas.
A veces pasa,
que te fías y acabas
con una puñalada en la espalda,
criando malvas
si piensas que el estado te salva.
¿Qué tal vas?
En paro y sin un puto duro no,
dime, buen anciano
¿pa cuanto te alcanza la pensión?
¿Votas a Ciudadanos siendo un peón?,
¡qué marrón!,
cuando te time el empresario,
que te ayude Rivera, mamón.
Y un mojón.
Al final la gente decide lo que quiere.
Cinco millones de votos al PP,
¿a quien crees que le conviene?
¿Al obrero que suda,
o al patrón al que mantiene?
Es lo que tiene
envidiar al ladrón,
querer lo que él obtiene.
¿E lo o Rato?
Non tiña cascabel pero si campana
para tomarnos por parvos,
o cabrón xa tiña mañas.
Primeiro milaghre económico,
colocárono en Bankia,
levou o país á ruina,
¡pero a tormenta xa lle escampa!
¡Indecencia perpetrada!
¡Detectada!
¡Copiada polo españolito de a pe!
¡Seica hai quen non respeta nada!
¡Nin a familia!
¡Minten e enganan!
Van de xente profesional...
¡si!¡ladróns de luvas brancas!
¡Oito mil para a saca!
¿De onde os sacas?
Roubaches a un dos meus,
non me volvas mirar para a cara,
ou déixota cruzada,
así que non o fagas.
Sendo da familia,
para min xa non sodes nada.
Que parrafada,
debería ter a boca pechada,
a lingua trabada
pero eu non calo nin baixo o auga.
As inxustizas
non mas saco da manga
so mira ó teu redor,
¿cantas casas vacías ten a banca?
Benvido a España
aka o país monopoly,
¿eres un paleto sen estudos?
entón métete a poli,
¡que te collen!,
Escollen a aquel que non quere pensar,
hai que obedecer á autoridade
sen preocuparse se é moral.
Non é normal.
A xente está deshumanizada,
parada, non da pancada
pra defenderse estando mancada.
E na bancada
os políticos durmen,
e os cidadáns agardan
a que curen o país
os que deron a estocada.
¡Estafadores!
¡Do constructor o diputado!
¡Son o cancro do país!
¡Poderías telo ó lado!
¡Estafadores!
¡Protexidos pola mafia!
¡Os absolven nos xulgados
como por arte de maxia!
No hay comentarios:
Publicar un comentario